Zakład został powołany do życia w 1957 r. przez Ministra Przemysłu Chemicznego na bazie wcześniej działających tu zakładów wydobywczych i przetwórczych. W latach 1948-1949, na bazie przedsiębiorstwa poniemieckiego, został przystosowany przez pobliskie Zakłady Przemysłowe R-1 w Kowarach do produkcji i wzbogacania rudy uranowej. W 1955 r. nadano mu nazwę „Sudeckie Zakłady Górnicze – Zakład Przeróbki Rud w Ogorzelcu”. Z dniem 1 stycznia 1956 r. podporządkowano go Instytutowi Metali Nieżelaznych w Gliwicach, który otworzył tutaj „Zakład Doświadczalny Przeróbki Rud Ogorzelec”. W rok potem zakład przejęło Zjednoczenie Kopalnictwa Surowców Chemicznych w Warszawie, w ramach którego powołano omawianą tu instytucję. Zakład Wzbogacania Kopalnych Surowców Chemicznych „Ogorzelec” w Ogorzelcu już w założeniach posiadał charakter zakładu doświadczalnego. Jeszcze w 1957 r. uruchomiono w nim pierwszą w Polsce produkcję barytu wzbogaconego z rudy barytowej, wydobywanej w Boguszowie. W latach 1958-1960 Zakład rozbudowano i przystosowano do doświadczalnej refinacji rudy siarkowej wydobywanej pod Tarnobrzegiem. Po opracowaniu metody rafinacji rudy na skalę przemysłową, dalsze istnienie zakładu w tej postaci stało się niecelowe. Dlatego 1 lipca 1969 r. zakład zlikwidowano, a jego majątek przejęły Zjednoczone Zakłady Gospodarcze „Inco”.

Zakłady Chemiczne Inco Veritas – maj 2010

Prasa o Zakładzie w Ogorzelcu

Na łamach „Głosu Koszalińskiego” Nr 25 (1657) z dn. 30.01.1958 r. ukazał się artykuł nt. otwarcia Zakładu Wzbogacania Kopalnych Surowców Chemicznych  w Ogorzelcu.

„Zakład Wzbogacania Kopalnych Surowców Chemicznych w Ogorzelcu koło Jeleniej Góry rozpoczął w dniu 17 I 1958 roku pierwszy etap prac nad przerobem rudy siarkowej, pochodzącej z kopalni Piaseczno w rejonie Tarnobrzega. Na pierwszym planie – góry rudy siarkowej przywiezionej z Piaseczna, w głębi fragment zakładu w Ogorzelcu”.

 Pierwsza dostawa siarki do Ogorzelca – 1958 rok

Wydarzenia związane z rozwojem zakładu opisywane były również w późniejszych latach na łamach niniejszej gazety:

• „Głos Koszaliński” Nr 70, marzec 1960 r. – „Już słychać oddech wielkiej siarki”,
  
  
• „Głos Koszaliński” Nr 29, luty 1964 r. – bez tytułu.
  

A także na łamach „Dziennika Polskiego” Nr 268 (5509) – 12-13 XI 1961 r. – „100 tys. ton polskiej siarki”:

Również „Uchwała Sejmu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej z dnia 12 lutego 1959 r. o Narodowym Planie Gospodarczym na 1959 r.” (Monitor Polski Nr 21 – str. 158) mówi o konieczności rozwoju zakładu chemicznego w Ogorzelcu (cytat):

Do podstawowych zadań przemysłu chemicznego w 1959 roku należeć będzie:

Opisy patentowe zgłoszone przez Zakład Wzbogacania Kopalnych Surowców Chemicznych „Ogorzelec”

W 1963 roku Zakład Wzbogacania zgłosił do Urzędu Patentowego PRL-u wynalazek dotyczący – sposób otrzymywania klinkieru portlandzkiego. Jego wynalazcami byli Alfreda Plebankiewicz, Mieczysław Sosnowski, Marian Plebankiewicz, Wojciech Juros, Józef Pilarek, Wiesław Ciesielewski, Bogusław Sendecki, Józef Majchrowski, Jan Glądalski. Z pełny opisem patentowym nr 48556 możecie się Państwo zapoznać tutaj

W 1969 roku zgłoszono kolejny wynalazek dotyczący – sposobu otrzymywania siarki strąconej. Jego wynalazcami byli inż. Alfreda Plebankiewicz, mgr inż. Mieczysław Sosnowski, mgr inż. Marian Plebankiewicz, Wojciech Juros, mgr inż,. Józef Pilarek. Z pełny opisem patentowym nr 56973 możecie się Państwo zapoznać tutaj